Бүген Татарстанда Матбугат көне билгеләп үтелә

Хатын-кызның тормыш юлы ничек булачагын алдан әйтеп булмый… Фәния Сәйфетдин кызы Чиләбе өлкәсендә Уралда, ул вакытта шактый зур Сатка индустриаль-сәнәгать шәһәрчегендә, туган. Ә инде  мәктәпне Ленино-Кокушкинода тәмамлаган.

Тормыш шартлары шулай килеп чыкты, 1963 елның көзендә, мин  беренче сыйныфка барганда, әти-әнием әниемнең туган якларына, Апакайга күчәбез, дип  көтелмәгән карарга килделәр, - дип искә ала ул. - Хәтта еллар узгач та, мин әнидән болай кинәт күчеп кайтуыбызның сәбәпләре турында сорашмадым. Бу алтмышынчы еллар башы, тынгысыз вакыт иде. Күрәсең, бу вакыйгалар белән бәйле булгандыр. Шулай итеп, без Питрәч районында, күп санлы туганнарыбыз, әби-бабайларыбыз янына кайтып урнаштык. Икенче көнне үк диярлек мине мәктәпкә җибәрделәр. Кеше тормышындагы гаҗәеп чорлар  - балачак һәм яшьлек турында аерым сөйләргә кирәктер, мөгаен, чөнки аны кыскача искә алулар аша гына тасвирлап биреп булмый минемчә. Җитмешенче елларда анда искиткеч укытучылар эшләде. Алар мәктәп, укучылар дип яшәде. Безгә уку бик кызык булды. Тормышта үз урыныбызны табуда аларның йогынтысы зур булды. Моның өчен аларга рәхмәт.

Мәктәптән соң Фәния Сәйфетдин кызы Алабуга педагогия институтына укырга керә. Аны тәмамлап, ире артыннан Курган өлкәсенә китә. Мәктәптә бер ел эшләгәннән соң, аңа үзен әдәби хезмәткәр сыйфатында сынап карарга тәкъдим итәләр. Беренче язмалары уңышлы була һәм мөхәррир филологны штатка ала. Шулай итеп, язмыш бер тапкыр һәм мәңгегә кискен борылыш ясый. Журналистика гомерлек эшенә әверелә.

Кызыклы, вакыйгаларга бай еллар булды ул, - дип уртаклаша Фәния Михеева. - Без бик күп җирләргә бардык, кискен темаларны күтәрдек. Аннары туксанынчы еллар җитте. Катлаулы, авыр еллар булды ул. Әмма без бирешмәдек, күңелне төшермәдек, ничек тә булса исән калырга тырыштык. Безнең гаилә өчен иң фаҗигалесе 1995 ел булды... Бу вакыйгаларны кичереп, балалар белән яшәү урынын үзгәртергә, Питрәч районына кайтырга булдык. Балалар да минем белән ризалашты, улым һәм кызым һәрвакыт мине хупладылар, ярдәм иттеләр, киңәшләрен бирделәр. Бүген дә  шулай.

Озак эзләнеп тормыйча, ул кабат Питрәч авылындагы район газетасы редакциясенә эшкә килә. 2003 елда  яңа коллективта эшли башлый. Күп тапкырлар авылларга сәфәрләр, командировкаларга бару,  интервьюлар алу, кешеләргә ярдәм итү, проблемалар турында фикер алышу, күпме язылган кәгазьләр...
Фәния Сәйфетдин кызы эш елларын искә алып, журналист эше тыйнаклык, тынычлык, башкаларга карата игелекле, игътибарлы булуны, кешене тыңлый белүне таләп итә, ди. Хәзер оныклары Марианна һәм Милананы  да тыныч, сабыр,  акыллы, гадел булырга өйрәтә.
Бүген ул язмый. Аның башка мавыгулары барлыкка килгән. Буш вакытларында кул эшләре белән шөгыльләнә, бакчасын карый, танылган шәхесләрнең китапларын, автобиографияләрен укый. Фәния Михеева лаеклы ялда үз гаиләсенең шәҗәрәсен төзи, ул кызыклы фотографияләр, схемалар, тормыш язмаларыннан тора. Аны кызыклы фактлар һәм таныклыклар белән тулыландыруны дәвам итәчәгенә ышана.