Җирле шагыйрәбездән шигъри бүләк

Әни, сине төштә күрдем
Бүген, әни, сине төштә күрдем.
Нидер әйтмәк миңа буласың.
Башкаеңны түбән иеп кенә,
Кулларыңны миңа сузасың.
И, әнием, әйтер сүзең бардыр
Мин генә бит, әни, белә алмыйм.
Рәнҗеттеләр сине, әни, гаепсезгә
Рәнҗүләрең бик күп булгандыр.
Васыять әйтеп биргән бүләкне дә
Әни, синнән тартып алдылар.
Бер гаепсез нахак бәла тагып,
Йөрәгеңә утлар салдылар.
Бу дөньяга килгәнбез
Кунак булып китәргә.
Нигә диеп шул вакытны
Рәнҗү алып китәргә.

Әнкәй гөле
Әнкәй, син утырткан гөлләр исән,
Сине юксына алар.
Гөлләремнең телләре юк шул,
Берни әйталмый шул алар.
Әнкәемнең кабер өсте
Гөлләр белән бизәлгән.
Мин әйтәсе сүзләремне
Гөлләр җиткермәс микән?
Гөлләремнән тамчы тама,
Минем күз яшьләр микән?
Әйтегезче, әнкәемнең
Хәлләре ничек икән?
“Гөлләремне корытмагыз,
Ятларга алдырмагыз,
Миңа юлны онытмагыз,
Догадан калдырмагыз”.
Җомга көнне дога укыйм,
Хәер-фатиха бирәм.
Рухы шат булса иде, дип
Гөлләремә су сибәм.

Әнигә хат
Әнкәй, сиңа хатлар язам,
Укымассың, мин беләм,
Догаларым барып җитсен
Изге теләгем белән.
Кыйблага карап дога укыйм,
Өмет итәм синнән бер хәбәр.
Минем хәлләр һаман авыр, әнкәй,
Кипмәгән бит әле күз яшьләр.
Төшләремә кер син, әнкәй, минем,
Төшләремдә икәү сөйләшик.
Төшләремә кер син, әнкәй, минем,
Төштә булса да бер серләшик.
Әнкәй, сагынып сиңа хатлар язам,
Беләсеңдер ниләр язасын.
Тыныч йокла, әни, өмет итәм:
Төшләремә керми калмассың.

***
Әни, диеп әйтер кешең булу,
Нинди бәхет бит ул дөньяда.
Әгәр минем әни исән булса,
Саулык теләр идем мин аңа.
Әни, бәгърем, исән булсаң,
Гөлләр тезәр идем каршыңа.
Бу дөньяның бөтен матурлыгын
Бирер идем, әни, мин сиңа.