Колай авылыннан Просвирниннар гаиләсе алтын туйларын билгеләп үтте

Анатолий белән Татьяна очраклы рәвештә танышалар. Яңа 1972 елны бергә каршы алу планлаштырылмаган да була, аларны дуслары компаниясе берләштерә. Яшь егет бер кызның дусты белән килгәнен күрә. Шул чакта ул Таняны ошата һәм, үзе әйтмешли, беренче күрүдә ук гашыйк була. Яшьләр 1973 елның гыйнварында өйләнешәләр. Гаилә Казанда авиация заводы янында яши, Анатолий Александрович ярты гасыр шунда эшли. Хезмәт эшчәнлегенең бу елларын ул горурлык белән искә ала.

– Мин анда слесарь-җыючы өйрәнчеге булып урнаштым, ике-өч ай укыдым һәм мөстәкыйль эшли башладым. Гражданлык билгеләнешендәге һәм хәрби самолетлар төзедек. Квалификация алгач, үзем өйрәнчекләр ала башладым. Мин 20 ел слесарь-җыючы булдым, аннары җитәкче составка чыктым. Лаеклы ялга китәргә вакыт җиткәч, мине эштән җибәрергә теләмәделәр, эшемне дәвам итүемне сорадылар, әмма мин: “Җитәр, мин Ватанга бурычымны бирдем инде. Самолетлар оча, егетләр эшли”, дидем, – ди ветеран. – Хатыным башта типографиядә эшләде, аннары мин аны заводка чакырдым. Кызым, улым, киленем дә шул ук заводта эшләделәр, – дип билгеләп үтте ул.

Чыннан да, Татьяна Михайловна тугыз ел картонполиграфия эшләнмәләре фабрикасында эшли, аннары заводта җыючы, ә аннары җыю цехы мастеры була. Аның фотосы берничә тапкыр Почет тактасына куела.

Ир белән хатын ике бала үстергәннәр. Кызлары – җәмәгать туклануы өлкәсендә пешекче, уллары заводта эшли. Татьяна Михайловна авыру әнисен карарга Колайга кайтып киткәнче, гаилә Татарстан башкаласында яши. Лаеклы ялга чыккач, Анатолий Александрович та авылга күченә. Хәзер алар авыл тормышы белән ләззәтләнәләр. Бакчада балалары да ярдәм итә, җәйге каникулларда оныклар бабалары һәм әбиләре янында, аларның инде Роман исемле җиде яшьлек оныкчыклары бар. Ир балык тотарга ярата, җиләк-гөмбә җыярга йөри, хатыны аларны эшкәртә, тозлый.

Ир белән хатын гаилә тормышында төрле хәлләр – начары да, яхшысы да булуын таный. Ләкин алар тормышта мөһим кагыйдәгә таяна: әрләшмичә, талашмыйча, бер-берсенә юл куеп яшиләр.

– Әгәр дә гел әрләшеп, талашып яшисең икән, бу инде тормыш түгел. Күп парлар ни өчен аерылалар? Шул талашу аркасында, – дип саный гаилә башлыгы. – Минем Татьяна бик акыллы, игелекле хатын. Ул дәшми, син хуҗа, ди. Мин ничек әйтәм шулай була. Ул: “Балык тотарга барма”, – ди, ә мин китәм (көлә). “Гөмбәгә барма”, диюенә дә карамастан, мин барам. Менә мунчаны вагонка белән тышладым, иртәдән кичкә кадәр шунда эшләдем. Ул миңа: “Син хәзер мунчада яшәрсеңме?" ди. Ә мин: “Эшне тәмамлагач, ничек матур килеп чыккан, дип үзең дә мактарсың әле", дидем үзенә, – ди ул елмаеп.

Хатыны Анатолийның тырыш, игелекле, игътибарлы ир булуы турында сөйләде. Һәрбер туй юбилеенда ул аңа хөрмәт һәм мәхәббәт билгесе итеп табигый таштан эшләнгән бүләкләр бирә икән. Мәсәлән, энҗе юбилейда энҗе муенсасын эзләп, барлык кибетләрне әйләнеп чыккан һәм тапкан да. Сапфир датасына сапфир алкалар һәм йөзек бүләк иткән.