Көн кадагына

Алар - дөнья тоткасы
Игенченең эше авыр,
Ипи кадерен белә.
Иписез тамак тук түгел,
Иген уңсын, дип телә.
Ашаган кебек тә булмый,
Иписез аш ашасаң.
Чүплеккә ыргыта күрмә,
Гөнаһ була ташласаң.
Сәндерәдән карап ятып,
Ипи пешкәнен көттем.
Кибән башын кисеп алып,
Чеметеп тозны сиптем.
Авызымнан сулар китте,
Мин ипине капканчы.
Һаман өйдә пешерделәр
Ипине бит моңарчы.
Ипи һәм тоз – икесе дә
Алар дөнья хуҗасы.
Ипи-тоз булса табында,
Булмас илнең нужасы.