Моңлы көз

Күкләр әнә "яшьтән" арына,

Ә томаннар болыннарга түгел

Гүя безнең җанга сарыла.

Җирдә сулар, суда болыт йөзә,

Сирәк кенә кояш чагыла.

Ачы җилдә өзелә дә яфрак

Үткәннәргә таба агыла.

Иренеп кенә күктән карлар төшә,

Ул карларның гомере, әй, кыска.

Күп эрерләр әле ул ак карлар -

Ерак әле, ерак чын кышка.

Кояш качкан болытлар артына,

Ай күргән юк айлар буена.

Төннәр кара, чыгасы да килми,

Күңел өйдә җылыга сыена.

...Бу көзләрнең иң сагышлы мәле,

Өмет белән яши күңелләр:

Явар карлар җирне акка күмеп,

Бу моңсулык күпкә түгел лә.